10 najtrudniejszych zagadek o Jowiszu

Odkryto łącznie 80 księżyców Jowisza (2 stycznia 2023). Cztery księżyce są dużymi obiektami o kształcie zbliżonym do kuli, o średnicach większych niż 3000 km, od odkrywcy są zwane „księżycami Galileuszowymi”. Pozostałe księżyce są znacznie mniejsze i nie mają już kształtu zbliżonego do kuli; trzy mają rozmiary w zakresie 100–170 km, kolejne 9 ma średnicę większą niż 10 km, pozostałe mniejsze niż 10 kilometrów zostały odkryte po 1975.

Pierścień Pallene pierścień Saturna. Bardzo słaby pierścień tworzony przez uderzenia w mały księżyc Pallene. Pozostałe należą do Jowisza.

Księżyce Jowisza, a szczególnie Io (odpowiadający za punkt po lewej) mają własne pola magnetyczne i są silnym źródłem zórz polarnych na Jowiszu. Ruch księżyców wokół planety działa niczym ogromna prądnica - powoduje powstanie napięcia elektrycznego i przepływ ładunków wzdłuż linii pola magnetycznego.

Pierścienie Jowisza są niewyraźne, zbudowane głównie z drobnego pyłu i z tego powodu obserwacja ich z Ziemi wymaga użycia najpotężniejszych teleskopów. Pierścienie te po raz pierwszy zostały zaobserwowane w 1979 roku przez sondę kosmiczną Voyager 1 jako trzeci system pierścieni planetarnych w Układzie Słonecznym, po pierścieniach Saturna i Urana.

Planeta obraca się bardzo szybko wokół własnej osi i dlatego doba na Jowiszu trwa 9 godzin i 55 minut. Jowisz jest planetą najszybciej obracającą się wokół własnej osi ze wszystkich planet Układu Słonecznego. Jowisz – piąta w kolejności od Słońca i największa planeta Układu Słonecznego. Masa Jowisza jest nieco mniejsza niż jedna tysięczna masy Słońca, a zarazem dwa i pół razy większa niż łączna masa pozostałych planet w Układzie Słonecznym.

Io to bardzo mały księżyc, który pozostaje pod ogromnym wpływem Jowisza. Siły Jowisza oraz jego księżyców powodują pływy odkształcające satelitę. To w konsekwencji wytwarza tarcie wewnętrzne, w wyniku którego powstają ogromne ilości ciepła. Ciepło to jest uwalniane poprzez aktywności wulkaniczne.

Giovanni Maraldi to astronom, który we Francji wykonywał pomiary geodezyjne, wykorzystując czasy zaćmień księżyców Jowisza do określania długości geograficznej - w czasach, gdy brakowało dokładnych zegarów, był to sprytny sposób zapewnienia dokładnego czasu pomiaru. Obliczył różnicę długości geograficznych między Greenwich a Paryżem (uzyskał wynik odpowiadający różnicy lokalnego czasu słonecznego o 9m 23s, której współcześnie przyjmowana wartość to 9m 20,93s)

Pierścień halo jest najbardziej wewnętrznym i najgrubszym pierścieniem Jowisza. Jego zewnętrzna krawędź pokrywa się z wewnętrznym brzegiem pierścienia głównego w odległości ok. 122 500 km (1,72 RJ) od środka planety. Od tego miejsca pierścień staje się coraz grubszy w kierunku planety.

Kometa Shoemaker-Levy 9 została odkryta w marcu 1993 r. w Obserwatorium Palomarskim w Kalifornii przez amerykańskich łowców komet: Karolinę i Eugeniusza Shoemakerów oraz Dawida Levy'ego. W czerwcu 1993 roku polski astronom Wiesław Wiśniewski stwierdził, iż jej jądro składa się z łańcucha 9 brył. Ostatecznie kometa podzieliła się na 21 fragmentów, które potem kolejno uderzyły w Jowisza.

Najnowsze zdjęcia wykonane przez sondę Juno, która obecnie obserwuje i prowadzi badania Jowisza, są zadziwiające. Na mozaice obrazów wykonanych za pomocą instrumentu Jovian InfraRed Auroral Mapper, można zobaczyć dosłownie usłane grupami geometrycznych cyklonów obszary północnego bieguna tej planety, największej w naszym Układzie Słonecznym. Na zdjęciach można zobaczyć osiem cyklonów, które otaczają jeden większy. Każdy z nich ma średnicę kilku tysięcy kilometrów.