10 najtrudniejszych zagadek o kościele

U schyłku starożytności, w 390 roku n.e., Cesarstwo Rzymskie wprowadziło pod wpływem Kościoła (którego religia stała się już oficjalną religią państwową) karę śmierci przez spalenie na stosie za stosunki homoseksualne. Utrzymana przez Kościół w mocy na podstawie rozporządzeń trzeciego soboru laterańskiego z 1179 roku, obowiązywała przez całe średniowiecze, często wykonywano ją przez spalenie na stosie. Stąd się zresztą wzięło angielskie słowo faggot (pedał, ciota) - jego znaczeniem pierwotnym był kawałek drewna przeznaczony do drewna przeznaczony do spalenia lub niedopalony.

Enkolpion (gr. εγκόλπιον en - na, kolpos – pierś) to relikwiarz noszony na piersiach przez chrześcijan, zawierający relikwie lub cytaty z Pisma Świętego. Enkolpion był niekiedy traktowany jak amulet. Przyjmuje się, że termin enkolpion pojawił się po raz pierwszy w liście Nicefora I, patriarchy Konstantynopola z roku 811 do papieża Leona III. Według oficjalnego stanowiska Kościoła noszenie enkolpionu powinno być formą wyznania wiary, prośbą o opiekę Boga.

"Canon Episcopi", istrukcja dla biskupów wydana około 906 r. przez benedyktyna Reginona z Prüm. Nakazywała wypędzać ludzi podejrzewanych o stosowanie magii lub wróżbiarstwo z gmin (chodziło raczej o ekskomunikę niż o fizyczne wypędzenie). Na jego podstawie teoretycy Kościoła głosili, że zjawiska w rodzaju czarnoksięstwa, nocnych lotów na sabat, obcowania płciowego z diabłem, a także przemiana w dzikie bestie - są jedynie iluzją, zwykłym złudzeniem sennym.

Zakon św. Jakuba z Altopascio – zakon rycerski założony w 950 roku. Między 1070 a 1080 rokiem wzięty pod opiekę przez hrabinę Matyldę z Canossy w Altopascio koło Lukka we włoskiej prowincji - Toskanii. Nazywany był popularnie Zakonem Rycerzy Tau od symbolu-krzyża, w kształcie greckiej litery tau (τ), noszonego na stroju zakonnym.

Irena, Irene Sarantapechaina, Irena z Aten, – cesarzowa bizantyńska (797–802), żona Leona IV. Od 780 Irena była regentką przy małoletnim synu Konstantynie VI. W 787, podczas II soboru nicejskiego, przywróciła kult obrazów. Gdy pełnoletni syn objął tron, doszło do trwałego konfliktu o władzę między synem i matką. Ostatecznie cesarzowa doprowadziła do oślepienia go i osadzenia w więzieniu, gdzie zmarł. Ze względu na rolę w walce z ikonoklazmem bywa czczona jako święta na Wschodzie i Zachodzie chrześcijaństwa, choć nie doszło nigdy do jej oficjalnej kanonizacji.

Święty Emeryk, królewicz, węg. Szent Imre (ur. 1000 albo 1007, zm. 1031) był węgierskim następcą tronu, synem Stefana I Świętego i jego żony Gizeli, święty Kościoła katolickiego. Polska legenda o św. Emeryku zachowała wiadomość o pobycie królewicza w Gnieźnie na dworze Bolesława Chrobrego. Z jego osobą związane jest podanie o przekazaniu relikwii Krzyża Świętego benedyktynom na Łysej Górze. Fakt założenia klasztoru został ujęty w poetyckie opowiadanie o Św. Emeryku. Na Węgrzech św. Emeryk jest patronem młodzieży.

Konstantyn V Kopronim (718 - 775), cesarz bizantyński, jeden z największych obrazoburców. Przydomek Kopronim (kopros, łajno) nadali mu nieprzychylni ikonoklastom historycy. Na soborze w Hierei zakazał przechowywania i wytwarzania jakichkolwiek dzieł sztuki związanych z kultem chrześcijańskim. Był to wstęp do szeroko zakrojonej akcji niszczenia dzieł przedstawiających postaci świętych, Trójcę Świętą i.t.p.. Z kościołów wyrywano ściany z mozaikami, palono ilustrowane księgi, dziesiątki klasztorów zamieniono w składy broni i koszary, tysiące mnichów przymusowo ożeniono z byłymi nierządnicami.

Takie nazwisko mogło zostać przekazane następnemu pokoleniu lub przypisane dzieciom tylko w Kościele Prawosławnym, gdzie kapłani zakładają rodziny. Popescu (od popa) to najpowszechniejsze spośród wszystkich nazwisk w Rumunii.

"Exsurge Domine" (Powstań Panie) – bulla papieska wydana przez Leona X 15 czerwca 1520 roku zawierająca potępienie poglądów i działań Marcina Lutra. Bulla Exsurge Domine nakazywała zwolennikom reformacji odwołania 41 błędów Lutra. Marcin Luter spalił bullę publicznie 10 grudnia 1520 r. w Wittenberdze, wraz z bullą Luter cisnął w ogień zbiór dekretów papieskich składający się na księgę prawa kononicznego. Leon X w odpowiedzi opublikował 3 stycznia 1521 r. bullę: "Decet Romanum Pontificem", ekskomunikującą Marcina Lutra.

Dziewice konsekrowane to w Kościele katolickim indywidualna forma życia konsekrowanego kobiet. W praktyce oznacza publiczne zobowiązanie się do zachowania dziewictwa przez całe życie, dokonane wobec biskupa. Na mocy dekretów Soboru Laterańskiego II (1139) zaprzestano udzielania konsekracji dziewicom żyjącym w świecie. Odnowiony Obrzęd Konsekracji Dziewic, zatwierdzony przez papieża Pawła VI, wszedł w życie w 1971roku. 2017 w Polsce są 253 dziewice konsekrowane (Verginetki).