10 najtrudniejszych zagadek o pająkach

Wbrew pozorom mrówczynka (Myrmarachne formicaria) nie jest owadem, lecz pająkiem z rodziny skakunowatych. Posiada wygląd upodabniający do mrówek, na które poluje. Nie buduje sieci. Do swoich ofiar skrada się nierozpoznany na odległość kilku centymetrów, po czym błyskawicznie skacze. Sposobem poruszania się również imituje mrówkowate, a przednie odnóża udają czułki mrówki. Występuje w Eurazji. Znany również z Polski.

Komórczak okazały – gatunek pająka z rodziny komórczakowatych. Ma tylko 3 pary oczu. W ciągu dnia ukrywa się pod kamieniami, a o zmierzchu zaczyna polowanie na stonogi. Jego potężne szczękoczułki pomagają w zabijaniu stonogi. Pająk ten został odkryty w 1838 roku.

Caerostris Darwini to gatunek pająka występującego na Madagaskarze. Przędą bardzo wytrzymałe nici, z których budują duże sieci. Pomosty z nici, rozpinane nad rzekami lub jeziorami, mogą osiągać nawet 25 m długości. ich powierzchnia waha się od 1900 do 28 000 cm2, co czyni z C. darwini pająka budującego największe sieci na świecie

Bagheera kiplingi to pająk zupełnie wyjątkowy. Większość jego diety stanowią ciałka Belta wytwarzane przez akacje. Te struktury odżywcze akacja wytwarza, aby uzyskać ochronę w mutualistycznym związku z mrówkami. To jedyny znany pająk, który żywi się głównie roślinami. Nie jest jednak wegetarianinem, bowiem uzupełnienie jego diety stanowią m.in.drobne owady, w tym larwy mrówek, a niekiedy osobniki własnego gatunku. Co więcej, samica – zamiast pożreć partnera po kopulacji – wraz z nim opiekuje się potomstwem, co też jest absolutnym wyjątkiem wśród pająków.

Babie lato to unosząca się w powietrzu, w pogodne dni jesienne, nić przędna niektórych pająków. Potocznie również okres, w którym to zjawisko występuje. Na tych cienkich, długich nitkach pająki, które je uprzędły, biernie rozprzestrzeniają się na duże odległości (do kilkuset kilometrów) osiągając przy tym niekiedy znaczny pułap. Obserwowano je do wysokości 1500 m.

Prządka olbrzymia (Nephila pilipes) to gatunek dużego pająka z rodziny prządkowatych. Samice osiągają 33,9 cm długości, niepozorne samce są jednak znacznie mniejsze – dorastają tylko do 6,4 cm. Jest to przykład skrajnego dymorfizmu płciowego przejawiającego się rozmiarami – samice są ponad pięciokrotnie większe od samców. Mimo pokaźnych rozmiarów prządki nie są niebezpieczne dla człowieka.

Zwierzęta o dużej specjalizacji; ciało podzielone na dwie części: głowotułów i odwłok. Głowotułów i odwłok połączone są przekształconym segmentem odwłoka, tzw. stylikiem. Pająki to zwierzęta lądowe (choć niektóre potrafią pływać i nurkować). Oddychają płucotchawkami lub tchawkami (w zależności od gatunku).

Prządka olbrzymia (Nephila pilipes) – gatunek dużego pająka występującego w rejonach tropikalnych i subtropikalnych. Pająki te tkają sieci o powierzchni często powyżej metra kwadratowego. Są one tak solidne, że w niektórych krajach używa się ich do łowienia ryb. Nierzadko w sieci tych pająków złapane zostają ptaki lub inne małe kręgowce – nie są one jednak właściwym ich pożywieniem, na które składają się owady i inne bezkręgowce.

Pęcherz rektalny, rozszerzony fragment jelita tylnego, obecny u niektórych pająków. W pęcherzu rektalnym gromadzone są odchody oraz zbędne produkty przemiany materii. Samce zaleszczotków z rodzaju Serianus wewnątrz pęcherza rektalnego mają zlokalizowane gruczoły, które zdolne są do przędzenia nici, wykorzystywanej przy przekazywaniu samicy spermatoforu.

Błonkówki z rodziny nastecznikowatych składają jaja w ciałach żywych, sparaliżowanych pająków, którymi żywią się ich larwy. Przedstawiony na zdjęciu owad z rodzaju Pepsis za cel wybiera sobie tarantule i słynie z najboleśniejszych użądleń spośród wszystkich owadów. Inne, mniejsze gatunki nastecznikowatych występują także w Polsce, polując na rodzime pająki.