Pytania o Jowiszu

Wielka Czerwona Plama – ogromny stały antycyklon od co najmniej 358 lat wiejący na Jowiszu, 22° na południe od równika. Burza jest na tyle duża, że można ją obserwować z Ziemi za pomocą amatorskich teleskopów. Jako pierwszy zobaczył ją brytyjski fizyk i wynalazca Robert Hooke w 1664 roku.

Planeta obraca się bardzo szybko wokół własnej osi i dlatego doba na Jowiszu trwa 9 godzin i 55 minut. Jowisz jest planetą najszybciej obracającą się wokół własnej osi ze wszystkich planet Układu Słonecznego. Jowisz – piąta w kolejności od Słońca i największa planeta Układu Słonecznego. Masa Jowisza jest nieco mniejsza niż jedna tysięczna masy Słońca, a zarazem dwa i pół razy większa niż łączna masa pozostałych planet w Układzie Słonecznym.

Jowisz 1,899×1027. Saturn 5,6846×1026. Neptun 1,0243×1026. Merkury 3,302×1023. Jowisz – piąta w kolejności od Słońca i największa planeta Układu Słonecznego[b]. Masa Jowisza jest nieco mniejsza niż jedna tysięczna masy Słońca, a zarazem dwa i pół razy większa niż łączna masa pozostałych planet w Układzie Słonecznym.

Odkryto łącznie 80 księżyców Jowisza (2 stycznia 2023). Cztery księżyce są dużymi obiektami o kształcie zbliżonym do kuli, o średnicach większych niż 3000 km, od odkrywcy są zwane „księżycami Galileuszowymi”. Pozostałe księżyce są znacznie mniejsze i nie mają już kształtu zbliżonego do kuli; trzy mają rozmiary w zakresie 100–170 km, kolejne 9 ma średnicę większą niż 10 km, pozostałe mniejsze niż 10 kilometrów zostały odkryte po 1975.

Pierścień halo jest najbardziej wewnętrznym i najgrubszym pierścieniem Jowisza. Jego zewnętrzna krawędź pokrywa się z wewnętrznym brzegiem pierścienia głównego w odległości ok. 122 500 km (1,72 RJ) od środka planety. Od tego miejsca pierścień staje się coraz grubszy w kierunku planety.

Pierścień Pallene pierścień Saturna. Bardzo słaby pierścień tworzony przez uderzenia w mały księżyc Pallene. Pozostałe należą do Jowisza.

Są to (w kolejności od księżyca z największą średnicą do księżyca z najmniejszą): Ganimedes (5262km), Kallisto (4821km), Io (3643km) i Europa (3122km).

Pierścienie Jowisza są niewyraźne, zbudowane głównie z drobnego pyłu i z tego powodu obserwacja ich z Ziemi wymaga użycia najpotężniejszych teleskopów. Pierścienie te po raz pierwszy zostały zaobserwowane w 1979 roku przez sondę kosmiczną Voyager 1 jako trzeci system pierścieni planetarnych w Układzie Słonecznym, po pierścieniach Saturna i Urana.

Giovanni Maraldi to astronom, który we Francji wykonywał pomiary geodezyjne, wykorzystując czasy zaćmień księżyców Jowisza do określania długości geograficznej - w czasach, gdy brakowało dokładnych zegarów, był to sprytny sposób zapewnienia dokładnego czasu pomiaru. Obliczył różnicę długości geograficznych między Greenwich a Paryżem (uzyskał wynik odpowiadający różnicy lokalnego czasu słonecznego o 9m 23s, której współcześnie przyjmowana wartość to 9m 20,93s)

NASA wystrzeliła sondę Juno w 2011r. Zajęło jej niemal pięć lat, by dolecieć do Jowisza. Statek zbliżał się stosunkowo blisko (około 15 500 kilometrów) od szczytów chmur planety i wykonywał zdjęcia przy użyciu instrumentu JunoCam, mniej więcej co 53 i pół dnia. Fotografia ukazuje mieszanie się gazów z formacjami chmur polarnych.