Pytania o ludobójstwie

Czerwoni Khmerzy – ekstremistyczne ugrupowanie łączące ideologię komunistyczną z khmerskim nacjonalizmem. Członkowie ruchu wywodzili się z Komunistycznej Partii Kambodży. Kambodża w połowie XX wieku była jednym z najbardziej opóźnionych cywilizacyjnie państw kapitalistycznych w Azji Wschodniej. W 1970 roku chłopstwo stanowiło 90% spośród 7,3 miliona mieszkańców.

Masakra w Srebrenicy to masowe egzekucje wykonane na około 8373 muzułmańskich mężczyznach i chłopcach przez paramilitarne oddziały Serbów w dniach od 12 -16 lipca 1995 r. w czasie wojny w Bośni. Masakra ta jest uznawana za największe ludobójstwo w Europie od czasu II wojny światowej. O zbrodnię popełnioną w Srebrenicy oskarżano m.innymi generała Ratko Mladicia.

Muzeum Ludobójstwa Tuol Sleng, Tuol Sleng Genocide Museum znajduje się w Phnom Penh, stolicy Kambodży; stanowi kronikę ludobójstwa w Kambodży. Usytuowane jest dawnym liceum, które zamienionona więzienie bezpieczeństwa 21 (S-21) przez reżim Czerwonych Khmerów, od jego dojścia do władzy w 1975 roku, do jego upadku w 1979 roku. Przez te lata w Tuol Sleng przebywało około 17 000 osób (niektóre szacunki sugerują liczbę do 20 000, chociaż ich liczba nie jest znana). Tuol Sleng był jednym z co najmniej 150 centrów egzekucyjnych ustanowionych przez Czerwonych Khmerów.

Ludobójstwo Herero i Namaqua miało miejsce w latach 1904–1907 w Niemieckiej Afryce Południowo-Zachodniej (dzisiejsza Namibia). W okresie trwania konfliktu populacja Hererów zmalała z 80 do około 15 tys. Pozostałych przy życiu wywłaszczono, poddano nadzorowi policyjnemu i zmuszono do przymusowej pracy. W 2004 roku niemiecki rząd przyznał się do odpowiedzialności za te wydarzenia i oficjalnie za nie przeprosił.

Podczas wojny domowej w Kongu w roku 1989, Pigmeje, traktowani jako półludzie, byli zabijani i zjadani przez obie strony konfliktu. Sinafasi Makelo, reprezentant Pigmejów Mbuti, złożył w ONZ petycję o uznanie aktów Kanibalizmu na obszarze Konga za zbrodnię przeciwko ludzkości i ludobójstwo.

Wydarzenia rozegrały się błyskawicznie - w ciągu zaledwie stu dni. Rząd za pośrednictwem mediów wzywał wszystkich Hutu do mordowania sąsiadów Tutsi, oraz tych spośród Hutu, którzy nie chcą brać aktywnego udziału w masakrze.