Rzeźby z okresu starożytności - pytania

Terakotowa Armia znajduje się w odległości 1,5 km na wschód od sarkofagu, na terenie dzisiejszej prowincji Shaanxi. W trakcie pogrzebu cesarza w 210 p.n.e. cała armia również została umieszczona w podziemnych pomieszczeniach, których wysokość wynosiła ok. 3 m. Ich posadzki zostały wybrukowane cegłą, a konstrukcję dachu wykonano z drewna. Według wierzeń, Terakotowa Armia miała strzec cesarza i pomóc mu odzyskać władzę w życiu pozagrobowym.

Chimera z Arezzo – datowana na pierwszą połowę IV wieku p.n.e. rzeźba z brązu o wysokości 80 cm, przedstawiająca mityczną Chimerę, będąca jednym z najbardziej znanych przykładów sztuki etruskiej. Wykonana została metodą na wosk tracony. Obecnie znajduje się w zbiorach Narodowego Muzeum Archeologicznego we Florencji.

Kolosy Memnona – posągi faraona Amenhotepa III z XVIII dynastii o wysokości 15,60 m (z postumentem 17,90 m). Waga każdego kolosa to około 800 ton. Postawiono je około 1370 p.n.e. w Tebach Zachodnich. Posągi wykuto z bloków skalnych kwarcytu. Przedstawiają faraona zasiadającego na tronie. W przedniej części tronu, po bokach faraona, wyrzeźbiono dwie niewielkiej wysokości postacie kobiet.

Wilczyca kapitolińska. Rzeźba została wykopana na Palatynie we wczesnym średniowieczu i od początku X wieku stała na Lateranie. W 1471 r. papież Sykstus IV podarował ją Rzymowi i wtedy trafiła do Palazzo dei Conservatori na Kapitol. Rzeźbę przypisuje się Etruskom i datuje na V w. p.n.e.

Wilczyca kapitolińska rzeźba wilczycy, stanowiąca symbol stolicy starożytnego imperium rzymskiego. Wilczyca była świętym zwierzęciem boga wojny Marsa. Rzeźbę przypisuje się Etruskom i datuje na V w. p.n.e. Jednak zdaniem Adriana La Reginy, profesora etruskologii z uniwersytetu La Sapienza w Rzymie.