Ssaki Ameryki Południowej - pytania

Pakarana Branickiego gryzoń żyjący w Ameryce Południowej (w zachodniej części dorzecza Amazonki i u podnóży Andów) – od Kolumbii do Boliwii. Nazwa zwierzęcia w języku Indian Tupi oznacza „fałszywa paka” ze względu na znaczne podobieństwo do gryzonia paka należącego do rodziny Cuniculidae. Pakarana Branickiego jest jedynym znanym żyjącym przedstawicielem rodziny pakaranowatych.

Jaguar amerykański. Ten cętkowany kot fizycznie najbardziej przypomina lamparta, choć zazwyczaj jest większy i ma mocniejszą budowę, natomiast jego zachowanie i siedlisko upodabniają go bardziej do tygrysa. Preferuje gęsty las deszczowy, zajmuje jednak różnorodne siedliska, otwarte, jak i porosłe drzewami. Habitat tego kota obejmuje lasy deszczowe Ameryki Środkowej i Południowej.

Bolita południowa gatunek ssaka z rodziny Chlamyphoridae. Występowanie: Od wschodniej Boliwii i południowo-zachodniej Brazylii po Gran Chaco i Argentynę. Zagrożona bolita zwija się w kulę chroniąc się pod pancerzem. Pozostawioną w pancerzu szczeliną potrafi przyciąć łapę atakującego drapieżnika. Przez ludzi jest poławiana dla mięsa.

Arirania amazońska gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych, jedyny przedstawiciel rodzaju Pteronura J. E. Gray, 1837, w niektórych częściach Ameryki Południowej nazywana wilkiem rzecznym. Największa z wydr (Lutrinae) i – obok rosomaka i kałana morskiego – jeden z największych łasicowatych.

Nibylis andyjski gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych. Zamieszkuje cały obszar wzdłuż Andów, od Ekwadoru i Peru aż po Patagonię. Preferuje tereny otwarte, z niewielką ilością drzew, zamieszkuje górskie płaskowyże stepowe oraz półpustynie. Kolpeo to największy lis zamieszkujący Amerykę południową.

Puma płowa gatunek drapieżnego ssaka z rodziny kotowatych (Felidae) zamieszkujący Amerykę od Kanady po Patagonię (choć w wielu regionach została wytępiona). Puma płowa jest największym przedstawicielem małych kotów oraz piątym co do wielkości kotowatym świata.

Hirara amerykańska gatunek drapieżnego ssaka lądowego z rodziny łasicowatych, występujący w lasach Ameryki Południowej, Środkowej i na Trynidadzie. Prowadzi dzienny tryb życia. Żywi się roślinami i małymi zwierzętami, bywa szkodnikiem plantacji. Umie pływać i wspinać się na drzewa.

Muriki pajęczy gatunek małpy szerokonosej z rodziny czepiakowatych. Występuje na niewielkich obszarach wschodniej Brazylii, od Bahia na północy do São Paulo na południu. Gatunek po raz pierwszy naukowo opisał w 1806 roku francuski zoolog Étienne Geoffroy Saint-Hilaire.

Liścionos okazały rząd nietoperze gatunek ssaka z rodziny liścionosowatych. Długość ciała - 10-13 cm. Występuje w lasach i na terenach poprzerzynanych rozpadlinami od Belize do Peru i Brazylii oraz na wyspach Trynidad i Tobago. Jest drapieżny i poluje niemal wyłącznie na drobne kręgowce, takie jak myszy, ptaki i niewielkie nietoperze, a tylko sporadycznie zjada owady i owoce.

Zębolita olbrzymia – gatunek ssaka z rodziny pancernikowatych. Zębolita olbrzymia to największy przedstawiciel swojej rodziny. Tułów wraz z głową osiąga długość od 75 cm do 100 cm. Dorosłe osobniki mogą ważyć 60 kg, potrafi wstrzymać oddech na 6 minut.