Wiersze - pytania

Osiołkowi w żłoby dano w jeden owies, w drugi siano. Uchem strzyże, głową kręci, I to pachnie i to nęci. Osiołek miał problem z wyborem owsa lub siana w wierszu Aleksandra Fredy. Aleksander Fredro hrabia (ur. 20 czerwca 1793 w Surochowie koło Jarosławia, zm. 15 lipca 1876 we Lwowie) – polski komediopisarz, pamiętnikarz, poeta, ziemianin, oficer, wolnomularz, tworzył w epoce romantyzmu.

Leciała mucha z Łodzi do Zgierza, Po drodze patrzy: strażacka wieża, Na wieży strażak zasnął i chrapie, W dole pod wieżą gapią się gapie. Jan Brzechwa, właśc. Jan Wiktor Lesman, pseudonim „Szer-Szeń”, „Inspicjent Brzeszczot” (ur. 15 sierpnia 1898[a] w Żmerynce, zm. 2 lipca 1966 w Warszawie) – polski adwokat i poeta żydowskiego pochodzenia, autor bajek i wierszy dla dzieci, satyrycznych tekstów dla dorosłych, a także tłumacz literatury rosyjskiej.

Wisława Szymborska. Wiersz jest poetycką ilustracją przekonania, że los człowieka jest niepowtarzalny - niczego nie można przeżyć na nowo, poprawić, rozstrzygnąć inaczej, niemożliwością jest przeżyć coś dwa razy w identyczny sposób. Pierwsze wiersze opublikowała w krakowskim „Dzienniku Polskim”, następnie w „Walce” i „Pokoleniu”. W tych czasach Wisława Szymborska była związana ze środowiskiem akceptującym socjalistyczną rzeczywistość.

Mnie to kadzą, rzekł hardzie do swego rodzeństwa, Siedząc szczur na ołtarzu podczas nabożeństwa. Wtem gdy się dymem kadzidł zbytecznych zakrztusił, Wpadł kot z boku na niego, porwał i udusił. Chwalił się szczur.

Kuplet (fr. couplet) – dwuwiersz o charakterze pieśniowo-tanecznym występujący we francuskiej poezji średniowiecznej, a współcześnie w twórczości ludowej. Liczy 2 wersy.

Sklepieniem zaś domu jest Czas, rzeczywistość najpospolitsza w świecie i najbardziej tajemnicza. Od urodzenia czas wydaje się nam realnością najzwyklejszą i najbardziej oswojoną. (Coś było i być przestało. Coś było takie, a jest inne. Coś się stało wczoraj albo przed minutą i już nigdy, nigdy nie może wrócić). Jest zatem czas rzeczywistością najzwyklejszą, ale też najbardziej przerażającą. Cztery byty wspomniane są sposobami naszymi uporania się z tym przerażeniem" - pisał Leszek Kołakowski. To pytanie warte było milion złoty w jednej z edycji milionerów

O, wypraszam to sobie! Jak to? Ja nic nie robię? A kto siedzi na tapczanie? A kto zjadł pierwsze śniadanie? A kto dzisiaj pluł i łapał? A kto się w głowę podrapał? A kto dziś zgubił kalosze? O - o! Proszę!" ....zgubił kalosze.

R -- prawą nogę złamało, S -- się wyprostowało, L -- do U wskoczyło, A -- zwichnęło nóżki,

,,Płonąca żyrafa" to jeden ze słynniejszych wierszy Stanisława Grochowiaka. Uznaje się, że jest on programowym utworem nurtu turpistycznego. Ripostą na niego była ,,Oda do turpistów" Juliana Przybosia. Płonąca żyrafa pochodzi z wydanego w 1958 r. tomiku ,,Menuet z pogrzebaczem" i jest interpretacją obrazu Salvadora Dali pod tym samym tytułem z 1937 r.

Gdzie wschodzi słońce i kędy zapada – tom poetycki Czesława Miłosza wydany w 1974 w Paryżu przez Instytut Literacki jako 245. tom Biblioteki „Kultury”.