Władcy Polski - pytania

August II Mocny ur. 12 maja 1670 w Dreźnie z dynastii Wettinów. Jego przydomek jest zazwyczaj wiązany z jego nieprzeciętną siłą, dzięki której potrafił podobno zginać podkowy gołymi rękoma. Był synem elektora Saksonii Jana Jerzego III Wettyna i Anny Zofii Oldenburg.

Jadwiga Andegaweńska (również królowa Jadwiga; ur. między 3 października 1373 a 18 lutego 1374 w Budzie, zm. 17 lipca 1399 w Krakowie) – królowa Polski z dynastii Andegawenów, córka Ludwika Węgierskiego i Elżbiety Bośniaczki, w 1384 koronowana na króla Polski, pierwsza żona Władysława Jagiełły, apostołka Litwy, święta Kościoła katolickiego. Choć nie otrzymała oficjalnie tego tytułu, przez część wiernych Kościoła katolickiego czczona jest jako patronka Polski

Królami Polski byli dwaj synowie Zygmunta III Wazy: Władysław IV i Jan II Kazimierz. Władysław IV Waza był również tytularnym królem Szwecji i carem Rosji. Z kolei Jan II Kazimierz był tytularnym królem Szwecji do 1660 r. Król miał też 5 innych synów, z których jeden był kardynałem, jeden biskupem i księciem kilku domen.

Mieszko II Lambert (ur. 990, zm. 10 lub 11 maja 1034) – król Polski w latach 1025–1031, książę Polski 1032–1034 z dynastii Piastów. Syn Bolesława Chrobrego, przejął władzę po śmierci ojca i prawdopodobnie wypędził z kraju swoich dwóch braci. . Był pierwszym władcą Polski umiejącym czytać i pisać. Znał język niemiecki, łacinę i grekę.

Jan III Sobieski był królem Polski przez dwadzieścia dwa lata. Był osobą bardzo dobrze wykształconą, posługującą się kilkoma językami obcymi, dla którego nauka, sztuka i szeroko pojęta kultura były niezmiernie istotne. W historii Europy zapisał się na stałe jako pogromca islamu, bohater odsieczy wiedeńskiej - "Lew Lechistanu".

Jan Długosz pisał: „Okazał się człowiekiem gnuśnego charakteru, tępego umysłu, niezgrabny, w radach nierozsądny, w działaniu słaby, mało zdatny do spraw większej wagi.” Tak opisał Jan Długosz Mieszku II. W 1025 roku Mieszko samowolnie koronował się na króla, prawdopodobnie jeszcze za życia i wspólnie z Bolesławem Chrobrym. Kilka tygodni później przejął tron.

Kazimierz III Wielki (ur. 30 kwietnia 1310 w Kowalu, zm. 5 listopada 1370 w Krakowie) – najmłodszy syn Władysława I Łokietka i Jadwigi Bolesławówny, król Polski w latach 1333–1370, ostatni monarcha z dynastii Piastów na tronie polskim. W historiografii jest uważany za jednego z najwybitniejszych władców Polski.

Wojna Rzeczypospolitej z Gdańskiem Gdańsk odmówił wpuszczenia monarchy, co 20 września stało się powodem wybuchu wojny Rzeczypospolitej z Gdańskiem. Batory rozpoczął blokadę ekonomiczną miasta, kierując cały spław polskiego zboża do portu w Elblągu. Stefan Batory zm. 12 grudnia 1586 w Grodnie) – syn Stefana Batorego i Katarzyny Telegdi, od 1571 książę siedmiogrodzki, od 1576 mąż Anny Jagiellonki i iure uxoris król Polski.

Władysław Warneńczyk, zwany „ostatnim krzyżowcem Europy”, pozostawił po sobie wiele legend i... tajemniczą magiczną księgę. O polskim królu zrobiło się ostatnio głośno z powodu książki amerykańsko-portugalskiego naukowca Manuela Rosy „Kolumb. Władysław III Warneńczyk (ur. 31 października 1424 w Krakowie, zm. 10 listopada 1444 pod Warną) – król Polski, król Węgier jako Władysław I (I. Ulászló) od 1440, starszy syn Władysława Jagiełły i Zofii Holszańskiej.

Zygmunt I Stary (ur. 1 stycznia 1467 w Kozienicach, zm. 1 kwietnia 1548 w Krakowie) – od roku 1506 wielki książę litewski, od 1507 roku król Polski. Za jego rządów między innymi przebudowano w tym samym stylu Zamek Królewski na Wawelu, na którym znajduje się największy renesansowy dziedziniec w Europie.