Pytania o ludach

Decebal ostatni król Daków, panujący w latach 87–106, syn Skorylli. Podczas swoich rządów prowadził walki z Rzymem. Był mistrzem oręża zarówno w teorii, jak i w praktyce. Nieomylnie oceniał, gdy należy zaatakować i kiedy jest najlepszy moment na odwrót. Potrafił walczyć z zasadzki i w planowej bitwie; i dobrze wiedział nie tylko jak świętować tryumf, lecz i jak poradzić sobie z porażką.

Furor teutonicus („teutońska furia”) – zwrot łaciński używany na określenie agresywnych działań ludów germańskich. Po raz pierwszy pojawia się on w Farsaliach Lukana dla oddania cech przypisywanych przez niego Teutonom: okrucieństwa i szału bitewnego. Teutonowie i Cymbrowie były to ludy germańskie, z którymi Rzymianie zetknęli się około roku 113 p.n.e.

Wielka wędrówka ludów – okres migracji plemion barbarzyńskich, w szczególności Hunów i Germanów, na terytorium Cesarstwa Rzymskiego i sąsiednie, u schyłku starożytności i w początkach średniowiecza (IV–VI wiek). Proces ten radykalnie odmienił obraz kontynentu europejskiego – doprowadził do zmian etnicznych na dużych obszarach, wyznaczył koniec starożytności i pociągnął za sobą upadek cesarstwa.

Wizygoci lud germański, odłam Gotów. W IV wieku przyjęli arianizm (dzięki Biblii przetłumaczonej przez Wulfilę na język gocki). Wizygoci osiedlili się w Dacji oraz przyjęli arianizm, który zakładał, że Jezus nie jest jednością z Bogiem w Świętej Trójcy, tylko osobnym istnieniem stworzonym przez Boga.

Jorubowie lud afrykański (populacja ok. 45 milionów osób – 2017), posługujący się językiem joruba z wielkiej rodziny nigero-kongijskiej (według niektórych klasyfikacji język ten należy do podrodziny kwa). Zamieszkują zachodnią część Afryki, największe skupiska w Nigerii, Beninie i Togo. Większość Jorubów mieszka obecnie w miastach, trudniąc się handlem i rzemiosłem (tkactwo, kowalstwo, rzeźba). Jorubowie mieszkający na wsi oprócz rolnictwa zajmują się tradycyjną sztuką ludową (rękodziełem).

Troglodyta wywodzi się od greckich słów trōglē – jaskinia i dytes – nurkowie. Dosłownie oznacza „jaskiniowców”. Wiąże się z miejscem zamieszkiwania tej ludności. określenie ludów zamieszkujących wybrzeże północno-wschodniej Afryki nad Morzem Czerwonym, rzadziej także prostych ludów w Europie (Tracja, Dacja).

Rapa-Nui – rdzenna ludność Wyspy Wielkanocnej, odłam Polinezyjczyków. Ich liczebność wynosi około 2 tysięcy osób. Posługują się językiem rapanui z rodziny polinezyjskiej; w użyciu jest także język hiszpański. W większości wyznają katolicyzm. Przodkowie Rapa-Nui przybyli na Wyspę Wielkanocną około V wieku n.e. Wytworem ich kultury były między innymi wysokie na 1–15 m. kamienne posągi, zwane Moai.

Tarahumara lub Rarámuri to lud zamieszkujący stan Chihuahua w Meksyku. Słyną z niezwykłej wytrzymałości w biegu, którą wykorzystują wciąż jeszcze stosując tzw. polowanie uporczywe, polegające na ściganiu zwierzyny do jej wyczerpania. Stąd dodatkowa nazwa plemienia, Rarámuri, dosłownie „biegacze”. Biegi stanowią także element tradycyjnych zawodów sportowych.

Dopiero w 2008 roku Japońskie Zgromadzenie Narodowe przyjęło rezolucję wzywającą rząd do uznania Ajnów na Hokkaido za japoński lud tubylczy i położenia kresu ich dyskryminacji. Obecnie Ajnowie stanowią mniejszość etniczną w Japonii. Niektórzy posługują się jeszcze językiem ajnuskim, który obecnie jest zagrożony wymarciem

Potęga państwa hetyckiego opierała się na znakomicie uzbrojonej armii (broń z żelaza, zbroje, doskonałe rydwany bojowe). W okresie swojej największej świetności Hetyci kontrolowali Anatolię, północną Mezopotamię, Syrię i Palestynę. Państwo Hetytów upadło około 1200 p.n.e. prawdopodobnie pod naporem Ludów Morza, chociaż nieliczne hetyckie miasta-państwa w północnej Syrii przetrwały do roku 708 p.n.e.