10 najtrudniejszych zagadek o Prusach

Krzyżacy postawili zamek w 1255 na miejscu pruskiej osady Tuwangste. Zamek pierwotnie nazwano Królewską Górą na cześć dowodzącego wyprawą krzyżową przeciwko pogańskim Prusom Przemysła Ottokara II, króla Czech.

Śląsk był dla Królestwa Prus Fryderyka II na tyle istotną zdobyczą, że krótko po jego odebraniu Habsburgom w 1741 Wrocław został podniesiony do 3 stolicy państwa obok Królewca i Berlina. Oficjalna nazwa miasta brzmiała Królewskie Stołeczne i Rezydencjalne Miasto Wrocław (niem. Königliche Haupt- und Residenzstadt Breslau).

Zamek usytuowany w Elblągu. Mieścił się w południowo-zachodniej części miasta, istniał do roku 1454 roku. W latach 1251–1309 był najważniejszym zamkiem krzyżackim w całych Prusach. Do 1309 roku pełnił funkcję siedziby mistrza krajowego pruskiego oraz krajowej kapituły generalnej zakonu krzyżackiego. W tym samym roku zyskał także pozycję jako siedziba wielkiego szpitalnika, pełniącego również rolę komtura. Na zdjęciu Elbląg skrzydło południowe muzeum, pozostałości.

Cud domu brandenburskiego to określenie, które ukuł Fryderyk II podczas wojny siedmioletniej; najpierw dla sytuacji, kiedy koalicja nie wykorzystała wielkiego zwycięstwa pod Kunowcami. W dalszym toku wojny Rosjanie zajęli tereny po Berlin, stwarzając w 1762 r. sytuację bliską kapitulacji króla Prus Fryderyka II. Wtedy jednak cesarzowa zmarła, zaś jej następca Piotr III nakazał natychmiastowy odwrót zwycięskiej armii rosyjskiej. To wydarzenie przeszło do historii jako „Cud domu brandenburskiego”.

Król, mierzący 160 cm wzrostu, miał nietypową pasję: stworzył oddział, w którym wszyscy żołnierze mierzyli przynajmniej 188 cm. Wilhelm I codziennie osobiście musztrował oddział i pozyskiwał do niego żołnierzy wszelkimi sposobami - rekrutował wysokich najemników z całej Europy, otrzymywał rekrutów od innych królów w podarunku, a nawet rozkazał porywać mnichów.

Nazwa sera tylżyckiego pochodzi od nazwy miasta Tylża (od 1946 Sowieck) w dawnych Prusach Wschodnich, obecnie znajdującego się na terenie Federacji Rosyjskiej (obwód kaliningradzki).

Paul von Hindenburg urodził się 2 października 1847 roku w Poznaniu na terenie Królestwa Prus.

Królewiec po sekularyzacji Państwa Zakonu Krzyżackiego stał się stolicą Prus Książęcych. Podczas II wojny światowej miasto po długim oblężeniu uległo Armii Czerwonej. W wyniku konferencji poczdamskiej miasto znalazło się w granicach ZSRR, a jego nazwę zmieniono na Kaliningrad, na cześć zmarłego dzień wcześniej Michaiła Kalinina. Obecnie Kaliningrad jest ośrodkiem administracyjnym Obwodu Kaliningradzkiego.

Pikielhauba (niem. Pickelhaube) to skórzany niemiecki hełm zakończony szpikulcem. Została wprowadzona w 1842 roku rozkazem Fryderyka Wilhelma IV jako ochronne nakrycie głowy pruskiej piechoty. Pikielhauba była wykonana z utwardzonej skóry wzmocnionej metalowymi elementami. Szpikulec służył do mocowania na hełmie ozdobnego pióropusza z włosia końskiego noszonego do munduru galowego.

Ustanowione we Wrocławiu 10 marca 1813 przez króla Prus Fryderyka Wilhelma III podczas wojen napoleońskich. Pierwsze odznaczenie zostało wręczone 21 kwietnia 1813 Karlowi Augustowi Ferdinandowi von Borcke.