10 najtrudniejszych zagadek o władcach

Po zdobyciu Konstantynopola sułtan Mehmed II przyjął tytuł sułtana Rzymu oraz, pochodzący z Persji, tytuł padyszacha, który oznacza władcę królów. Natomiast bej to określenie pierwszych władców Osmańskich.

Wielcy Mogołowie to islamscy władcy północnych Indii w okresie od XVI do XIX wieku, potomkowie słynnego Timura. Babur (1483-1530) - wódz, polityk, protektor nauki i sztuki, założyciel dynastii Wielkich Mogołów. Autor pamiętników Baburname. W 1526 r. Babur dowodząc 12 tysiącami konnicy pokonał w bitwie pod Panipatem stutysięczną armię sułtana delhijskiego Ibrahima Lodiego i zajął Delhi oraz Agrę.

Majordom (łac. maiordomus, staropol. domarad, czyli starszy domu) był w średniowiecznej Europie urzędnikiem zarządzającym dworem możnowładcy, marszałkiem dworu. Do jego obowiązków należało ściąganie podatków, dowodzenie wojskiem królewskim i przewodnictwo sądowi pałacowemu. Karolingowie byli majordomami za czasów dynastii Merowingów, po czym przejęli władzę w państwie Franków i zlikwidowali ten urząd.

Swen Widłobrody (ur. ok. 950-960, zm. 1014) król duński i norweski. W 1013 r. po licznych wyprawach łupieżczych, wykorzystując słabość anglosaskiej obrony podbił i przyłączył ziemię angielskie,koronując się na króla Anglii. Po nim dokonali tego też jego syn-Knut Wielki oraz Wilhelm Zdobywca w 1066 r.

Sejm Czterech Ziem istniejący w latach 1580–1764 składał się z siedemdziesięciu delegatów kahałów, reprezentujących cztery ziemie: Wielkopolskę, Małopolskę, Ruś Czerwoną i Wołyń. Obradował zazwyczaj dwa razy do roku w czasie jarmarków w Lublinie i Jarosławiu. Powołał go król Stefan Batory, któremu potrzebne były nowe środki finansowe na wojnę z Rosją.

Order Złotego Jelenia (Der Orden vom Goldenen Hirsch),jedno z niewielu odznaczeń ustanowionych w czasie 700-letniej historii dynastii Piastów przez jednego z jej członków. Fundatorem orderu był wówczas dwunastoletni książę Legnicy, Brzegu i Wołowa, Jerzy IV Wilhelm (ur. 1660, zm. 1675), ostatni panujący Piastowicz, który go ustanowił na pamiątkę swego wstąpienia na tron 23 sierpnia 1672 i nadał gronu swych przyjaciół i towarzyszy polowań.

Elżbieta Piotrowna Romanowa była carem Rosji w latach 1741–1762 (carem, a nie carycą była każda władczyni Rosji niemająca męża, który przejąłby ten tytuł). Za panowania Elżbiety zbudowany został m.in. barokowy Pałac Zimowy, rezydencja carów w Sankt Petersburgu. W 1751 r. Elżbieta zabroniła używania tortur w sprawach śledztw kryminalnych i zniosła karę śmierci. Zakazała również mieszkańcom Moskwy trzymania domowych i pałacowych niedźwiedzi, w dzień siedzących na łańcuchu i ryczących na przechodniów, a nocą wypuszczanych na swobodę do miasta.

Cesarstwo Bizantyńskie miało w swojej historii dwóch cesarzy o imieniu Izaak (Izaak I Komnen i Izaak II Angelos), dwóch Anastazjuszów (Anastazjusz I i Anastazjusz II) oraz Zenona. Nikolaos nigdy nie rządził cesarstwem.

Władzę nad Państwem Osmańskim objął 15 czerwca 1389 roku. Tegoż dnia zwyciężył w bitwie na Kosowym Polu. Najprawdopodobniej dzięki temu wydarzeniu otrzymał przydomek Błyskawica.

Nzinga Mbemba, władca Konga przyjął 3 maja 1491 chrześcijaństwo oraz imię Alfons I na cześć króla Portugalii Alfonsa V. Podstawą gospodarki Konga był import luksusowych dóbr z Europy, za które jego poddani płacili niewolnikami (niewolnymi byli tylko jeńcy wojenni). Królestwo Konga trwało nieprzerwanie do 1914 r. zachowując częściową niepodległość, a katolicyzm tam istnieje do dziś.