10 najtrudniejszych zagadek o za­byt­kach

W roku 1960 UNESCO wezwało do ratowania zabytków górnego Egiptu, które wkrótce miały zostać zalane w związku z budową wielkiej tamy w Asuanie. Na apel odpowiedziała m.in. Hiszpania, przyczyniając się znacznie do uratowania świątyni Abu Simbel. W ramach wdzięczności rząd Egiptu przekazał Hiszpanii jeden z uratowanych zabytków - świątynię Deboda, którą przeniesiono do Madrytu.

Szwedagon wybudowano ok. 2500 lat temu i do dziś stanowi jedno z najświętszych miejsc Mjanmy. W środku tej stupy (zwanej tradycyjnie, choć nieprawidłowo, pagodą) znajdują się niezliczone kosztowności oraz 8 włosów Buddy.

O muzeum zrobiło się głośno w mediach, gdy 21 sierpnia 2010 skradziono z niego w biały dzień obraz van Gogha znany jako Maki lub Wazon z kwiatami, wyceniany na 50 milionów dolarów. Obraz ten został skradziony już wcześniej (1978) ale po paru latach udało się go odnaleźć w Kuwejcie. Minister kultury Egiptu najpierw oświadczył, iż aresztowano podejrzanych, ale dzień później zdementował te informacje.

Tulou to ogólna nazwa wielopiętrowych, zazwyczaj obronnych budynków z ubitej ziemi (dosł. „ziemny budynek”). Przeznaczony do zamieszkiwania przez kilkadziesiąt rodzin, członków jednego rodu, stanowią istotny element architektury Hakków. Tylko te regionalne style, wszystkie związane z Hakką lub Minnanami, można nazwać "tulou" (przynajmniej w języku chińskim).

Nowy Odwach (niem. Neue Wache) to klasycystyczny budynek znajdujący się w Berlinie. Budynek był pierwszym dziełem Karla Friedricha Schinkla zrealizowanym na terenie Berlina i jest uważany za jeden z najważniejszych obiektów niemieckiego klasycyzmu. Obecnie pełni funkcję pomnikową, związaną z upamiętnieniem ofiar wojny i tyranii, stanowiąc przy tym Centralne Miejsce Pamięci Republiki Federalnej Niemiec.

Wielkie dzieło Leonarda da Vinci znajduje się obecnie w Wenecji w muzeum Gallerie dell’Accademia. ''Człowiek witruwiański'' został upowszechniony przez swojego twórcę ok. 1490 roku. Rysunek stanowi ilustrację do fragmentu Księgi III traktatu ''O architekturze ksiąg dziesięcioro'' Witruwiusza (żył w I wieku pne), poświęconego proporcjom ludzkiego ciała. Rysunkowi towarzyszy tekst napisany pismem lustrzanym. Jest on symbolem idealnych proporcji ludzkiego ciała i połączenia pierwiastka ziemskiego i niebiańskiego.

Pałac Mysore znajduje się w indyjskim mieście Mysore. Pałac jest jednym z największych pałaców i jednym z najczęściej odwiedzanych zabytków w Indiach. Znany jest również jako Amba Vilas Palace. Jest skarbnicą znakomitych rzeźb i dzieł sztuki z całego świata. Niegdyś była to rezydencja Wodeyar Maharaja państwa Mysore. Oryginalny pałac zbudowany był z drewna, ale spłonął w 1897 roku. Został on przebudowany w 1912 roku. Obecny pałac zbudowany jest w stylu indo-saraceńskim i łączy ze sobą styl architektury hinduskiej, muzułmańskiej, Rajput i gotyckiej.

Obelisk to pomnik w formie wysokiego, smukłego słupa, najczęściej o czworobocznej podstawie, wykonanego z jednego bloku skalnego. Zakończenie słupa ma formę ostrosłupa, często obitego złotą blachą. Charakterystyczny element architektury starożytnego Egiptu. Egipcjanie wierzyli, że ich najważniejszy bóg Ra, będący uosobieniem słońca, mieszka właśnie w obeliskach. Największy obelisk w Egipcie znaleziono w kamieniołomach w Asuanie. Nigdy nie został skończony. Miałby wysokość 42 m.

Minaret Emina to minaret znajdujący się w mieście Turfan w regionie autonomicznym Sinciang w Chinach. Budowę minaretu rozpoczęto w 1777 roku. Budowę dokończył w 1778 roku syn Emina Hodży, Sulejman, od imienia którego pochodzi chińska nazwa Sugong ta (dosł. "Wieża księcia Su"). Minaret mierzy 44 m wysokości i jest najwyższym w Chinach; niesiony został z cegieł i drewna.

Walhalla (od staronordyjskiego Wallhall – Sala bohaterów) to późnoklasycystyczna budowla upamiętniająca sławne postaci historyczne niemieckojęzycznego kręgu kulturowego. Walhalla znajduje się w Donaustauf nad Dunajem, w niemieckiej Bawarii. We wnętrzu znajdują się popiersia postaci historycznych oraz tablice pamiątkowe. Została wzniesiona w latach 1830-1842 z inicjatywy króla Bawarii Ludwika I.