Który reżyser był wybitnym przedstawicielem włoskiego neorealizmu?
Najgłośniejszymi neorealistycznymi filmami De Siki były "Dzieci ulicy" (1946), "Złodzieje rowerów" (1948), "Cud w Mediolanie" (1950) i "Umberto D." (1952). Dzieła neorealistyczne negowały faszyzm i opowiadały o konfliktach oraz dramatach zwykłych ludzi. Bogate były w obserwacje psychologiczne.